«Штосьці АМОНы перасталі па электрычках хадзіць…»

З выпадкова падслуханага і падгледжанага.

— Як вы думаеце, заўтра нам усім адключаць інтэрнэт? — пытае дзяўчына ў сваіх сяброў.

Купка моладзі сядзіць на лаўцы, абмяркоўваюць чарговы хапун у Мінску. Да выбараў застаецца менш за суткі.

***

«Разбуры турмы муры…» — па дарозе праносіцца мінівэн, з салона якога даносіцца рэвалюцыйны хіт. З год таму я чуў з таго самага аўто турэмны шансон.

***

Год таму ў Заслаўі на адной са сценаў з’явіўся невялічкі надпіс «Лукашэнка сыходзь!». Памятаю, яшчэ здзівіўся тады, што ў мой горад прыйшла палітыка. За колькі дзён да выбараў я ўжо перастаў звяртаць увагу на ўсюдыісныя надпісы пра тры працэнты, а праз два тыдні пасля выбараў ленаваўся фатаграфаваць легкавік з бел-чырвона-белым сцягам з вакна, што катаўся па заслаўскіх вуліцах.

***

— Рэвалюцыя — гэта, можа, і добра. Але вось пабачыце, што мы яшчэ ўспомнім добрым словам тое, што было да гэтай рэвалюцыі, — на лаўцы пад пад’ездам размаўляюць пенсіянеры.

— Ай, не хачу нічога мяняць! — выгаворвае сівы мужчына. — І да гэтага ў кішэні пуста было, а цяпер будзе дзірка. Ды яшчэ гэтыя… Яны ж нас пад Еўропу хочуць пакласці. А я не хачу, каб у нас было, як там…

***

Размовы рабацяг у электрычцы:

— Штосьці АМОНы перасталі па электрычках хадзіць.

— Ну, і праўда, даўно няма.

— Занятыя, людзей калечаць.

— Ды баяцца яны цяпер у тую электрычку сунуцца. Яны ж па двое ходзяць. А тут могуць і атаварыць крэпка за ўсё харошае...

***

Каля гарадскога рынка сустракаюцца мужчыны сталага веку. Выглядае, што яны даўно не бачыліся. Адзін з іх пасля кароткага вітання папераджальна ўздымае палец у гару:

— Міхалыч, мы не бачыліся гадоў пяць. Дык вось, адразу хачу цябе папярэдзіць, што да Лукашэнкі я стаўлюся рэзка негатыўна. Рэзка!»

Падслуханае ў мінулы раз: «На трактар? Дараблю кантракт і перасяду на Польшчу!»