Я тады не думаў, куды я еду, навошта я еду, каго я буду там забіваць, што я буду там рабіць — я тады не думаў. Сказалі «трэба» — і ты паехаў. Цяпер, калі пасталеў, я, канечне, зразумеў, што мы там былі непатрэбныя, што гэта была не нашая вайна, што мы забівалі людзей, якія баранілі сваю свабоду.
«Я тады не думаў, куды я еду, навошта я еду, каго я буду там забіваць»
15 лютага спаўняецца 35 год вываду савецкіх войскаў з Афганістана. «Салiдарнасць» прыгадвае, якім чынам тая вайна звязаная з Беларуссю.
Паводле дадзеных Рэспубліканскай кнігі памяці воінаў-інтэрнацыяналістаў, а таксама зборніка «Афганская вайна (1979-1989 гг.): ключавыя аспекты сучаснага асэнсавання», выдадзенай Брэсцкім дзяржаўным тэхнічным універсітэтам, у баявых дзеяннях у Афганістане прынялі ўдзел 28832 беларусы. Беларускі саюз ветэранаў ацэньвае колькасць беларусаў-«афганцаў» у 32000 чалавек.
Адрозніваюцца і дадзеныя па колькасці загінулых на той вайне. Пры гэтым гаворка ідзе пра афіцыйныя крыніцы. Так, агенцтва БЕЛТА падае лічбу ў 771 чалавека. 1500 былі параненыя, 718 засталіся калекамі. А ўсё той жа БрДТУ сцвярджае пра 723 смерці беларусаў на вайне ў Афганістане.
У падзеях 27 снежня 1979-га, калі савецкі спецназ захапіў стратэгічныя аб’екты ў Кабуле і штурмаваў палац афганскага лідара Хафізулы Аміна, прымалі ўдзел віцебская 103-я гвардзейская паветрана-дэсантная дывізія і 334-ы асобны атрад спецыяльнага прызначэння, створаны на базе 5-й брыгады.
У Афганістане ваявалі авіятары з размешчаных на тэрыторыі Беларусі авіяцыйных палкоў — усяго больш за 2500 тысячы вайскоўцаў.
З сакавіка 1993-га ў Беларусі дзейнічае грамадскае аб’яднанне «Беларускі саюз ветэранаў вайны ў Афганістане». Год таму ён налічваў 12306 чалавек.
Праз тую вайну прайшлі вядомыя беларусы. Прадпрымальнік і апазіцыянер Мікола Аўтуховіч за ўдзел у шэрагу аперацый быў узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі, медалямі «За адвагу» і «За баявыя заслугі». У Афганістане ён служыў больш за два гады.
У адным з інтэрв’ю ён расказаў, як з часам змяніўся ягоны погляд на тую вайну:
Мастак Алесь Пушкін служыў на аэрадроме, ахоўваў бомбасклады. У Афганістане пачаў весці дзённік па-беларуску. Ягоны зямляк знайшоў яго, пераклаў напісанае і данёс начальству. За «крамолу» Пушкіну давялося адправіцца на гаўптвахту.
Праваабаронца Алег Волчак служыў у памежных войсках. Ён пазбег раненняў, але ледзь не страціў жыццё з-за небяспечнага віруса.
Прайшлі праз службу ў Афганістане і людзі з атачэння Лукашэнкі — ягоны блізкі паплечнік Віктар Шэйман і заснавальнік сумнавядомай «Лініі Сталіна» Аляксандр Мятла. А таксама кіраўнік праўладнага пісьменніцкага саюза Мікалай Чаргінец.
Многія ведаюць «Цынкавых хлопчыкаў» — дакументальны летапіс афганскай вайны аўтарства нобелеўскай лаўрэаткі Святланы Алексіевіч.
Акрамя яе на гэтую няпростую тэму пісалі таксама паэтка Яўгенія Янішчыц, паэты Віктар Карамазаў, Артур Вольскі і Вячаслаў Дубінка. Празаік Іван Шамякін прызвяціў гэтай трагічнай падзеі раман.
Яўгенія Янішчыц «Верш, напісаны ў цырульні»
Шчэ ні агонь, ні скруха не лякае,
Але чаму схіліўшыся ніжэй,
Цырульнік вас трывожнымі рукамі
Бязбожна так і клопатна стрыжэ!
Маёй вясны далёкай адгалоскі...
І я ужо сачу праз ціхі боль,
Як ападаюць пышныя прычоскі —
Русявыя. І чорныя, што смоль.
Таму шапчу услед на голас звонкі,
На смех ваш безаглядна-малады:
Радзімыя, шчымлівыя жаўронкі,
Дай бог сустрэць мне вас праз два гады!
Шчаслівае дарогі вам і пошты,
Хай вас цяпло радзімы саграе.
...Ад першай кулі гінуць. Ад апошняй.
Не па-мі-рай-це!.. хлопчыкі мае.
Читайте еще
Избранное