Политика

Навумчык: Момант ісьціны для выяўленьня сапраўднага стаўленьня Захаду надыдзе, калі будуць падпісаныя «дарожныя карты»

Журналіст — пра неабходнасць падмацоўваць словы падтрымкі канкрэтнымі дзеяннямі.

— Момант ісьціны для выяўленьня сапраўднага стаўленьня Захаду да Беларусі надыдзе, калі будуць падпісаныя так званыя «дарожныя карты», — піша Сяргей Навумчык. — Бо адна справа — выказвацца адносна дыктатара Лукашэнкі, і зусім іншая — супраць дыктатарскага тандэму Пуцін-Лукашэнка.

ЗША Актам аб дэмакратыі заявілі, што не прызнаюць падпісаную з Лукашэнкам інтэграцыю з Расеяй. Пабачым, ці сапраўды хопіць на гэта палітычнай волі. Пры пасьлядоўнай палітыцы Вашынгтона ад яго варта было б чакаць заявы мінімальна дзяржсакратара аб нелегітымнасьці пагадненьняў, магчыма, з пэрспэктывай далейшых санкцый да расейскіх ведамстваў, установаў і прадпрыемстваў, якія будуць дзейнічаць у адпаведнасьці з гэтымі пагадненьнямі.

Але абодва прынятыя ў ЗША Акты аб дэмакратыі ў Беларусі паказалі сваю неэфэктыўнасьць найперш таму, што, з большага, не былі падмацаваныя канкрэтнымі дзеяньнямі (і гэта ня нешта незвычайнае для Амэрыкі: падобнае было некалькі гадоў таму адносна Расеі, калі Кангрэс запатрабаваў ад ЦРУ прадаставіць цягам трох месяцаў дадзеныя аб фінансавых актывах Пуціна і ягонага атачэньня, і па сутнасьці нічога не атрымаў).

Ну але, магчыма, гэтым разам песымістычныя прагнозы ня спраўдзяцца, і ЗША, як і Эўропа, зоймуць пазыцыю, падобную на стаўленьне ў свой час да савецкіх Літвы, Латвіі і Эстоніі: яны расцэньвалі «дабраахвотнае далучэньне» менавіта як анэксію і ніколі яе не прызналі.

Якой была гэтая пазыцыя на апошнім этапе існаваньня СССР — памятаю з уласнага досьведу тагачаснага дэпутата БНФ у ВС: народныя рухі балтыйскіх рэспублік мелі энэргічную падтрымку Захаду, зь Вільні, Рыгі і Таліна не вылазілі амэрыканскія і эўрапейскія палітыкі. У Менск не прыяжджаў ніхто. Беларусь (як і Ўкраіну ды іншыя рэспублікі) Захад маўкліва аддаваў пад поўны кантроль Гарбачова.

Беларускаму Народнаму Фронту давялося змагацца за Незалежнасьць на тры франты: і з прарасейскімі камуністамі ўнутры БССР, і з Масквой, і з Захадам. Заявы пуцінскіх і лукашэнкаўскіх прапагандыстаў, што «ЦРУ разваліў СССР» — міф: ЦРУ ня здолела прагназаваць пэрспэктыву ня тое што на гады, і нават на месяц.

Падчас візыту ў СССР у пачатку жніўня 91-га прэзыдэнт ЗША Буш-старэйшы наведаў Кіеў, выступіў у Вярхоўнай Радзе і назваў імкненьне да незалежнасьці «суіцыдальным нацыяналізмам».

Праз 23 дні Ўкраіна абвясьціла Незалежнасьць, на наступны дзень гэта зрабіў Вярхоўны Савет Беларусі і, як казаў кумір Буша Гарбачоў, «працэс пайшоў».

Оцените статью

1 2 3 4 5

Средний балл 4.9(26)