Як засцерагчы свае дадзеныя ў інтэрнэце?

Што такое інфармацыйная бяспека? Якія дадзеныя могуць збіраць спецслужбы праз сацыяльныя сеткі ды мэсэнджары? Як заплаціць карткай і не стаць ахвярай махляроў? Распавядаем, як засцерагчы сябе ў інтэрнэце.

Што такое інфармацыйная бяспека?

Інфармацыйная бяспека – гэта стан тэхнікі, асабістых скілоў ды здольнасцяў карыстальніка, якія ў сукупнасці дазваляюць абараняць свае прыватныя дадзеныя ў сеціве.

Некалькі год таму ААН дадала да спісу правоў чалавека права на інтэрнэт. У сучасным грамадстве чалавек без сеціва пазбаўляецца шмат якіх магчымасцяў. Напрыклад, у Эстоніі прагаласаваць афлайн значна складаней, чым зрабіць тое ж анлайн. І гэта толькі пачатак грунтоўнага пераходу да інфармацыйнага грамадства.

Хто займаецца пытаннямі інфармацыйнай бяспекі?

Трэба размяжоўваць карпаратыўны і прыватны ўзроўні абароны дадзеных. Звычайна ў буйных карпарацыях альбо ў фінансавых структурах ёсць спецыяльныя аддзелы, якія займаюцца захоўваннем ды падтрымкай бяспекі асабістых дадзеных кліентаў і камерцыйных пытанняў.

У Беларусі на дзяржаўным узроўні ёсць некалькі структур, якія займаюцца даследаваннем злачынстваў, звязаных з камп’ютарнымі сеткамі. Таксама існуе аператыўна-аналітычны цэнтр пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь, які рэгулюе дадзеную галіну.

Цяпер у Беларусі распрацоўваецца закон рэгуляцыі магчымасці атрымання персанальных дадзеных грамадзянаў. Напрыклад, супрацоўнікі некаторых пашпартных сталоў, мабільных аператараў, тэлекамунікацыйных кампаній маюць магчымасць атрымаць інфармацыю пра персанальныя дадзеныя карыстальнікаў.

Доступ спецслужбаў

Згодна з расійскім заканадаўствам спецслужбы, якія займаюцца вышукова-аператыўнай дзейнасцю, паводле санкцыі суда маюць права атрымаць доступ да прыватнай інфармацыі праз акаўнт у расійскім інтэрнэт-сэрвісе. Гэтыя законы распаўсюджваюцца на кампаніі, зарэгістраваныя на тэрыторыі Расіі. Практычна гэта значыць, што «ВКонтакте», «Одноклассники», Mail.ru і іншыя могуць пры першым запатрабаванні выдаць запытаную інфармацыю: паведамленні ў сацыяльных сетках, электронныя лісты, IP-адрас, праз які карыстальнік заходзіў у сэрвіс. Расійскія і беларускія спецслужбы шчыльна супрацоўнічаюць і без перашкодаў абменьваюцца інфармацыяй.

Міжнародныя кампаніі, накшталт Facebook, Google, Microsoft, не трапляюць пад юрысдыкцыю Расіі альбо Беларусі, таму маюць права не ўхваліць запыты на прадастаўленне асабістых дадзеных. Гэткія карпарацыі раз на паўгода робяць справаздачы Transparency Report, якія адлюстроўваюць статыстыку па запытах з розных краін з мэтай даведацца асабістыя дадзеныя карыстальнікаў і адсотак ухвалення гэтых запытаў. Беларусь, дарэчы, у гэтых справаздачах прадстаўляецца вельмі рэдка, але ў рэпорце Google за першую палову 2016-га яна ўсё ж такі ёсць. Аднак калі меркаваць па дадзеных, якія ёсць па нашых суседзях – Расіі альбо Украіне, – то Facebook вельмі рэдка выдае асабістую інфармацыю.

Працяг чытайце тут.