Рэнан Брэсан: «Бацькі сказалі, што будуць любіць мяне і з беларускім пашпартам»

Любімец барысаўскай публікі Рэнан Брэсан распавёў, хто вучыць яго беларускай мове, на што можа разлічваць БАТЭ ў Лізе чэмпіёнаў, і чым бразільскі футбол адрозніваецца ад беларускага.

Даведка

Рэнан Брэсан нарадзіўся ў 1988 у Тубаране (Бразілія). Выступаў за мясцовы «Атлетыка». Ад 2007 у Беларусі. Спачатку гуляў за «Гомель», а ў 2010 перайшоў у БАТЭ. Найлепшы футбаліст і бамбардзір чэмпіянату-2010. Год таму Брэсан атрымаў беларускае грамадзянства. Жанаты, каталік.

У Беларусі было страшна

-- Рэнан, як ты апынуўся ў Беларусі?

-- Выступаў у Бразіліі за клуб з роднага горада. Да нас прыехаў селекцыянер з Украіны. Я адразу спадабаўся яму. На прагляд я паехаў у львоўскія «Карпаты». Але там узніклі праблемы. Урэшце на мяне выйшаў «Гомель».

-- Шок быў ад трапляння ў невядомую краіну?

-- Канечне, быў. Помню адразу па прылёце было тры гадзіны дня, тым не менш, вакол цёмна. Для мяне гэта было вельмі страшна, бо няма такога ў Бразіліі. Але я ведаў, чаго хацеў, таму трымаўся, цярпеў.

-- Ведаў што-небудзь пра Беларусь перад адлётам?

-- Калі шчыра, то нічога. Ведаў толькі пра Аляксандра Глеба, які тады гуляў у «Арсенале».

Сум па пляжы

-- Адкуль ты родам?

-- Горад Тубаран, штат Санта-Катарына. Горад маленькі, менш за 100 тысяч жыхароў. Як Барысаў. Ад мяне 20 хвілін да пляжа. Акіян, шмат турыстаў.

-- Па пляжах не сумуеш?

-- Сумую. Падчас адпачынку на пляжах амаль увесь час. У Беларусі купацца не спрабаваў. Летам мне вельмі падабаецца беларускае надвор’е. Страваў некаторых хоць і не хапае, але ёсць жонка, якая можа гатаваць.

-- Бацькі не прыязджалі ў Беларусь?

-- Не. Былі планы прыехаць на Лігу чэмпіёнаў, але ў таты шмат працы. Ён валодае невялікай фірмай па зборы мэблі. Мама хатняя гаспадыня, але ехаць адна не хоча.

У Бразіліі тэхніка, у Беларусі — тактыка

-- У Гомелі табе падабалася?

-- Я заўсёды з павагай ставіўся да тамтэйшага трэнера Анатоля Юрэвіча. Гэты трэнер давяраў маладым хлопцам. Юрэвіч вучыў мяне футболу, як Драгуна, яшчэ раней Рамашчанку. Ён паказаў мне, як трэба гуляць у Беларусі.

-- Шмат адрозненняў між футболам бразільскім і еўрапейскім?

-- У Бразіліі футбол больш тэхнічны, індывідуальны. Вялікая колькасць футбалістаў, што могуць вырашаць лёс сустрэчы на апошніх хвілінах. Тут такія таксама ёсць, але ў Беларусі больш тактыкі. Часта перамогі атрымліваюцца толькі за кошт трэнерскіх установак.

-- Пераход у БАТЭ быў важнай часткай кар’еры?

-- Гэта найлепшая каманда краіны, якая пастаянна гуляе ў еўракубках. У БАТЭ ўсё бліскуча. Летась столькі ўсяго выйграў і індывідуальна, і камандна. А Ліга чэмпіёнаў — гэта мая мара. Мая мара гуляць за «Барсу», але гуляць супраць яе таксама добра [смяецца].

У зборную Бразіліі не прабіцца

-- А чаму вырашыў атрымаць беларускі пашпарт?

-- Калі ўпершыню прапанавалі, то спалохаўся. Потым палічыў, што ў зборную Бразіліі цяжка прабіцца, там гуляюць вялікія футбалісты. Бацькі сказалі, калі для цябе будзе добра, то чаму не. Сказалі, што ўсё адно будуць мяне любіць [смяецца]. Быць гульцом зборнай — гэта вельмі прэстыжна.

-- Многія хвалююцца, што ты з’едзеш з краіны і не будзеш прыязджаць у зборную.

-- Наадварот. Калі падпішу кантракт з добрым клубам, то ўсім будзе лепш, у тым ліку зборнай. Я магу абяцаць, што заўсёды буду з радасцю адгукацца на выклікі са зборнай.

У БАТЭ ўсе на сваіх месцах

-- У чым феномен БАТЭ?

-- Ёсць Анатоль Анатолевіч Капскі. Усе яго ведаюць, ягоны характар. Таксама ёсць Віктар Ганчарэнка. Яны абодва малайцы. У Капскага заўсёды была мара рабіць вялікі клуб. Усе працуюць на сваіх месцах. Ніхто не замінае іншаму. Калі так працягваць, то БАТЭ можа даходзіць і да чвэрцьфіналаў Лігі чэмпіёнаў.

З адсутнасцю валюты не сутыкаўся

-- Сайты часцей чытаеш беларускія ці бразільскія?

-- Беларускія. У Бразіліі я гляджу толькі сайт свайго горада і футбол. Маё жыццё цяпер тут, таму і чытаю мясцовыя.

-- Палітыкай цікавішся?

-- Не. Не разумею я яе.

-- А што валюты ў краіне няма ведаеш?

-- А хто не ведае? Гляджу ж тэлебачанне. Пакуль што не сутыкаўся з гэтым.

-- З Кежманам пазнаёміўся ўжо?

-- У вельмі добрых стасунках з ім. Ён размаўляе па-іспанску, я таксама крыху. Некалькі дзён трэніраваліся, усё нармальна.

Зямляк Зянона

-- У родным горадзе цябе ўсе ведаюць?

-- Ну, відаць. Калі толькі скончылася лёсаванне, то адразу пачыналі пісаць у фэйсбук. Будуць хварэць за мяне. Чакаюць, калі прыеду ў горад.

-- З Тубарана яшчэ ёсць славутыя футбалісты?

-- Некалі за зборную нават гуляў Зянон. У мяне ў дзяцінстве кумірам быў Рамарыё, бо ён шмат забіваў. Потым любіў Жуніньё Пернамбукана, ён гуляў за мой любімы клуб «Васка да Гама». Цяпер для мяне найлепшы футбаліст Мэсі.

-- З кім сябруеш у Мінску?

-- Ёсць і беларусы сябры, але ў асноўным суайчыннікі з мінскага «Дынама». У вольныя дні можам пайсці некуды пасядзець, у боўлінг пагуляць, більярд.

-- Ты, кажуць, спецыяліст па Рlaystation?

-- Ну так, гуляю. Хаця апошнім часам няма з кім. З Мішам Гардзейчуком у клубе гуляць бессэнсоўна. Прайграю 0:3, 0:5. Міша можа перамагчы з заплюшчанымі вачыма.

Не фанат кавы

-- Каву любіш?

-- Калі шчыра, то не фанат кавы, жонка таксама. Прывозіў хлопцам неяк бразільскай, ім спадабалася. Мне пачка лёгка на год хапае.

-- Беларускія спіртныя напоі спрабаваў?

-- Усё піў. Не вельмі спадабалася, праўда. І гарэлку, і віскі. Магу піць толькі піва і віно. «Аліварыя» някепскае піва.

-- Цябе часта называюць галоўным жартаўніком БАТЭ.

-- Жартуем. Смяюся з Ліхтаровіча і Юрэвіча, што яны дыназаўры, бо самыя старыя ў камандзе. Яны ж мне кажуць, што мне таксама 30 гадоў, а пашпарт я ў Беларусі фальшывы атрымаў.

-- Па-беларуску што-небудзь ведаеш?

-- Цукеркі, бульба, часопіс. Арцём Радзькоў заўсёды мяне вучыць беларускай мове.