Рэбрэндынг іміджа: Як працавалі на выбарах людзі Бэла

Кампанія Лорда Бэла "Бэл Поцінгер Груп", якая займаецца рэбрэндынгам іміджа Беларусі, актыўна дапамагала замежным журналістам асвятляць парламенцкія выбары, часам гуляючы на мяжы дазволенага ў спробах дабіцца пазітыўнага асвятлення працэсу.

Напрыклад, карэспандэнт "Sunday Telegraph" Колін Фрыман у сваім рэпартажы з Беларусі ўспамінае, што ён не змог атрымаць журналісцкую візу на прэзідэнцкія выбары 2006 года, бо Міністэрства замежных спраў часам не адказвала на тэлефанаванні і марудзіла з разглядам яго заяўкі.

Сёлета было без праблем: Фрыман патэлефанаваў у офіс лорда Бэла, які хутка зрабіў акрэдытацыю і нават прапанаваў інтэрв'ю з кіраўнічкай Цэнтрвыбаркаму Лідзіяй Ярмошынай.

Спробы англамоўнага тэлеканала "Аль-Джазіра" дамовіцца са спадарыняй Ярмошынай на інтэрв'ю не давалі выніку, пакуль журналісты зноў жа не набралі нумар офісу лорда Бэла.

Супрацоўнікі "Бэл Поцінгер Груп" працавалі ў Мінску падчас выбараў. "Спін-дактары" з Брытаніі, здаецца, не цураюцца маніпуляцый фактамі, каб "адмыць" Аляксандра Лукашэнку.

Напрыклад, у прэс-рэлізе для замежных журналістаў, што патрапіў рэсурсу “Мы”, кампанія сцвярджае:

— 16 жніўня ўлады вызвалілі Аляксандра Казуліна. Яны гэта зрабілі без умоў, да крайняга тэрміну рэгістрацыі кандыдатаў у выбарах, прызначаных на 28 верасня, без аніякіх абмежаванняў на яго магчымасць удзельнічаць у іх.

Магчыма гэта так, але нічога не гаворыцца пра тое, што ў Казуліна было толькі два дні, каб сабраць 1.000 подпісаў ды падрыхтаваць дэкларацыю аб даходах. Апошняе было ўвогуле немагчыма, бо ён выйшаў з турмы ў суботу. Да таго ж, Казулін дагэтуль не бачыў указа аб памілаванні і не ведае, ці была з яго знятая судзімасць.

Наступныя пасажы нават пацешныя:

— Сёлета Беларусь прыняла новы закон аб СМІ, які ўступіць у сілу 9 лютага 2009 года. Гэты закон спрашчае працэсс акрэдытацыі СМІ, гарантуе свабоду слова, абараняе крыніцы журналістаў, спыняе цэнзуру ў СМІ і гарантуе канкурэнцыю. Фактычна ён кадыфікуе бягучую лібералізацыю беларускіх СМІ. У 2006 годзе Беларусь карала медыі 102 разы, а ў гэтым годзе — толькі адзін раз. Поўныя жыцця свабодныя СМІ забяспечаць дэмакратычныя правы народа Беларусі.

Ёсць таксама і параграф аб правах чалавека.

— Беларусь імкнецца да дабрабыту ўсіх грамадзян. Улады не праводзяць адрозненняў паміж правамі кожнага грамадзяніна незалежна ад пола, групы або рэлігіі. Урад жадае, каб усе беларусы дабіліся поспеху і адыгравалі поўную ролю ў грамадстве.