Разговорчики в сети: «Чтобы показать, кто в стране хозяин, Лукашенко отменил митинг»

Соцсети обсуждают отмену провластного митинга. Предлагаем обзор мнений.

Журналист Анджей Почотуб: «Отказ от митинга, к тому же после включения административного ресурса на полную мощь и попытки принудить людей к участию в нем, это очевидная и бесспорная демонстрация слабости. И уже совершенно не важно, что они выдумают для её оправдания: терроризм, коронавирус или что ещё.

Для всех, кого гнали на митинг, и кто отказывался туда идти, это победа, для тех, кто гнал — поражение. По-другому уже не получится.

Политический кризис раз за разом вынуждает Лукашенко пятится назад, поступать вопреки себе и своим привычкам.

Это хорошо. Беларусь изменилась, и он должен теперь к этому привыкать».

Моцныя і упэўненыя так не мітусяцца. Чаму ўлады скасавалі мегамітынг

Журналист Дмитрий Гурневич: «У адмене праўладнага мітынгу цудоўнае не тое, што яго скасавалі, зразумеўшы магчымыя наступствы (змешванне з іншымі, патрэбу разгону), а тое, што не знайшлося нікога, хто б гэтыя наступствы ацаніў загадзя.

Толькі ўдумайцеся. У іх мора спецслужбаў, ААЦаў, гэбэ і іншых камітэтаў. І ніхто не здолеў прадказаць масавыя адмовы, наступствы сабатажу і, як вынік, дэманстрацыю ўбогасці».

Историк Александр Пашкевич: «Нечакана адмяніўшы нядзельны мегамітынг у сваю падтрымку, улады засведчылі сваю слабасць як ніколі раней. І цяпер, каб гэта дадаткова не пацвярджаць і ўраўнаважыць эфект, проста вымушаныя быць выключна жорсткімі пры падаўленні нядзельнага марша сваіх апанентаў.

З іншага боку, што, як не дзікая неапраўданая жорсткасць у першыя дні пасля выбараў, справакавала агульнае абурэнне, якое праявілася ў тым ліку і ў спробах страйкаў на шэрагу буйных прадпрыемстваў? Калі перагнуць — то ці не паўторыцца зноў усё па новай, прытым на фоне ультыматума і ўсё такое?

А калі стрымлівацца і быць адносна мяккімі — то ці не адчуе грамадства яшчэ раз слабіну і ці не выкліча гэта той жа эфект узмацнення пратэстаў і іх новага колькаснага ўзрастання і геаграфічнага пашырэння?

Відаць, улады стаяць цяпер перад пэўнай дылемай. І загналі сябе ў яе самі, зрабіўшы самаўпэўненую спробу перагуляць апанентаў на тым полі, якое ўжо даўно не іхнае і не можа быць іхным — у сферы вулічнай актыўнасці».

Политолог: «Вспомнили официальный митинг за Чаушеску, который плачевно для него закончился»