Общество

Дзіяна Серадзюк, Новы час

«Першага следчага, які спрабаваў мяне біць, замянілі на больш адэкватнага»

Напярэдадні Дня Волі краязнаўца з Астравеччыны, былы памежнік Алесь Юркойць вызваліўся з калоніі «Віцьба» пасля 6 гадоў зняволення.

«Новы Час» пагутарыў са спадаром Алесем пра тое, як ён перажыў гэтыя часы, здолеў застацца сабой і пра тое, як турма навучыла яго быць шчаслівым.

— Была інфармацыя, што на вас аказвалі ціск і збівалі, у тым ліку за беларускую мову, спрабавалі «перавыхоўваць». Можаце распавесці пра гэта?

— У следчым ізалятары я правёў амаль тры гады. За гэты час я па-руску размаўляў толькі з двума людзьмі: блогерам Лапшыным, грамадзянінам Ізраіля і Расіі, і яшчэ з адным чалавекам з Расіі. Увесь астатні час — і з вязнямі ў розных камерах, і са спецыялістамі — выключна па-беларуску.

Праблемы былі спачатку ў КДБ, хаця я не лічу, што гэта праблемы. Калі ты разумееш, што закон на тваім баку (хоць кожны можа разумець яго па-свойму), ты ведаеш, што маеш права дамагацца свайго.

Усё, што ні робіцца дрэннага, — яно ўсё роўна да лепшага. Першага следчага, які спрабаваў мяне біць, замянілі на больш адэкватнага, і я ўбачыў у яго на стале слоўнікі. Так што яны могуць… Хаця ён казаў, што ён адзіны ва ўпраўленні, хто гэта можа рабіць. Так што не трэба баяцца.

Цалкам артыкул чытайце тут

Оцените статью

1 2 3 4 5

Средний балл 4.9(20)