Нікалюк: Моцны сон — аснова сацыяльнай стабільнасці

Найважнейшым індыкатарам заняпаду персаналісцкіх рэжымаў з’яўляецца пераход ад пытання «Калі не ён, дык хто?» да сцвярджэння: «Хто заўгодна, толькі не ён!».

Мой працоўны дзень пачынаецца з сайта finam.ru, на якім у рэжыме рэальнага часу можна адсочваць дынаміку біржавых індэксаў і іншыя сусветныя эканамічныя макрапаказчыкі.

Мяне цікавіць выключна нафта — і не таму, што я спрабую падзарабіць, спекулюючы нафтавымі ф’ючарсамі. Зусім не. Калі б маленькі сын (унук) да мяне прыйшоў і спытаў малеча: «Што такое ф’ючарсы і з чым іх ядуць?», то даць ясны адказ я б не змог.

Тым не менш залежнасць беларускай мадэлі — а значыць, і сваю асабістую залежнасць, — ад дынамікі кошту «чорнага золата» мне растлумачыць нескладана. Здабываючы ўласнай нафты каля 1,6 мільёна тон на год, рэспубліка-партызанка можа смела прэтэндаваць на званне нафтавай дзяржавы (petro state).

У першым квартале 2021 года Беларусь здабыла 0,6 мільёна тон нафты, а экспартавала 2,5 мільёна тон нафтапрадуктаў. Чаму я не прыводжу актуальнейшыя лічбы?

Таму што, пачынаючы з чэрвеня, Нацыянальны статыстычны камітэт больш не публікуе інфармацыю, звязаную з імпартам/экспартам нафты і нафтапрадуктаў. І гэта правільна. Менш ведаеш — лепш спіш. У сваю чаргу, моцны сон — аснова сацыяльнай стабільнасці.

Усё завязана на ўсё, і ўсё залежыць ад усяго. Якія б праблемы, напрыклад, ні абмяркоўвалі амерыканскія кангрэсмены, рана ці позна іх рашэнні адгукнуцца і ў нас.

Цалкам артыкул чытайце тут