Меркаванне. Шлях да новай Беларусі, або Чаму я не буду галасаваць за Лукашэнку

Быў час, калі я падтрымліваў дзеючую ўладу.

Рабіў гэта, у тым ліку і пад уплывам свайго бацькі, чалавека вайсковага, былога міліцыянта, які па сёння стаіць на баку дзеючага кіраўніка Беларусі. Аднак гэта не значыць, што ў мяне не было ўласнага меркавання. Я сапраўды верыў, што ўладу трымаюць «крепкие хозяйственники», а гістарычная палітыка краіны развіваецца ў правільным кірунку.

Маё меркаванне змянілася ў 2010 годзе, калі я стаў назіраць за тым, што на старонках дзяржаўных выданняў, а таксама на кафедрах беларускіх вышэйшых навучальных устаноў пачалі актыўна выступаць адэпты неазаходнерусізму. Усе гэтыя шыпценкі, шымавы, малішэўскія, ды іншыя гронскія прасоўвалі ідэі расійскіх імперскіх гісторыкаў XIX ст. і ўводзілі ў вушы чытачоў і навучэнцаў ідэю пра тое, што Беларусь — частка Расіі, а яе мінуўшчына сапсаваная нацыяналістамі, ворагамі дзеючай улады.

Цалкам артыкул чытайце тут