В разговоре с Народнай воляй Татьяна Северинец сообщила, что письма от Павла уже начали приходить из гродненской колонии №1, куда его перевели из шкловской колонии:
— Спачатку адразу тры лісты атрымала, пасля чаго больш за тыдзень нічога не было. Затым адразу сем лістоў дайшлі да мяне, і праз час яшчэ адзін дайшоў. Я запісваю нумары паштовак, таму бачу, што аб’явіліся нават тыя лісты, якія лічыліся зніклымі. Яшчэ мяне здзівіла, што на адным лісце сын указвае адзін нумар камеры, у другім — іншы, у трэцім — трэці. Не ведаю, што там адбываецца, магчыма, сына перакідваюць з камеры ў камеру.
Паша трымаецца, усім прывітанне перадае. Усё разумее і ўсё ведае. А калі пра нешта і не ведае, то здагадваецца, як яно павінна быць. Сын — чалавек вельмі адукаваны».
Паведамляе коратка: «Дзякуй Богу, у мяне ўсё добра». Натуральна, што ніякія падрабязнасці свайго знаходжання ў турме не можа напісаць, цэнзура гэта проста не прапусціць на волю, — отметила Татьяна Северинец.
