Ганна Севярынец: Нам няшмат засталося да 1937 году
Пісьменніца і настаўніца — пра літр вады вязням на суткі і людзей, якія выканаюць любы загад.
— Насамрэч мяне ўжо нават фізічна пачынае тузгаць, як усё гэта нагадвае — не, яшчэ не 1937 год. Яшчэ прыблізна 1935. Але тыя людзі, якія сёння даюць вязням у карцары літр вады на дзень — у іх ужо няма тармазоў. Яны ўжо выканаюць любы загад, — напісала Ганна Севярынец.
І ў тых, хто забараняе даць болей за літр — у іх таксама тармазоў ужо няма. Гэта як цыркавыя тыгры, якія паспыталі крыві. У іх адказваюць тармазы. Цяпер адзін толькі шчаўчок.
Так і было дзевяноста год таму. Гэта вельмі важна — пра літр вады. Можна ж там, на месцы, даць не літр, а два. Гэта ж не праверыш. Проста быць яшчэ крышачку чалавекам, шчэ вісець на нейкіх тармазных нітачках. Але яны даюць літр.
Я не ведаю, што нам рабіць, але нам няшмат засталося да таго самага году, пра які шмат хто кажа: пхе, зноў вашыя страшылкі пра трыццаць сёмы. Тады таксама так казалі. Усё гэта ўжо было.
Оцените статью
1 2 3 4 5
Читайте еще
Эйдман: «Российские власти думали, что это просто игра такая в «независимые республики», а Москва все равно будет рулить»
Валетов: «Ни один коварный враг на Западе не мог нанести России удар такого масштаба»
«Мы вельмі спадзяемся на сапраўдны калядна-навагодні цуд»
Нам есть за что гордиться и чему радоваться
Фесенко: В чем заключается парадокс искусственной сенсации о завершении войны перед Новым годом
Навумчык: «Эміграцыя Быкава ў пачатку лукашызму сёння выглядае як прадвесце, як знак будучай бяды»
Избранное
«Все не могут положить ключ под коврик и уехать – кто-то должен ждать и держать дом в чистоте»
Лукашенко и война в Украине: какими были его просчеты и попытки выкрутиться
Как от беларуских «ворот в Европу» осталась только форточка
Люди, которых мы потеряли в 2024 году
«Все такое стало гнилое. Такое высокомерное, блестящее, ничтожное»
Людміла Тальяно: «Захацелася зрабіць малюнкі на адзежы, каб накінуць на сябе і павезці ў любую краіну. І каб Беларусь паехала з табой»