Ці пагражае застой беларускай мадэлі?

Жыццё поўнае парадоксаў. Мабыць, самы вядомы — беларуская мадэль. Яе нежыццяздольнасць была дыягнаставаная яшчэ ў момант нараджэння. Каб прадказаць ганебны канец вырадка, што адмаўляецца ісці за цывілізаваным светам, не трэба было мець адмысловыя веды. Але год за годам вырадак дэманстраваў эканамічны рост...

Тым, хто не давярае афіцыйнай статыстыцы, рэкамендую паразмаўляць з кіроўцамі таксі. Рост даходаў суайчыннікаў яны ацэньваюць не па справаздачах Белстата, а па «корках» на дарогах. І ў сваіх ацэнках прафесійныя кіроўцы, як і вядомы ўладальнік электрамабіля «Тэсла», «ідуць ад жыцця», а жыццё высновам Нацыянальнага статыстычнага камітэта не супярэчыць.

Жыццё супярэчыць заявам наконт ролі буйных прадпрыемстваў і вытворчасцяў у развіцці беларускай мадэлі. Напрыклад, паводле старшыні прэзідыума Нацыянальнай акадэміі навук Уладзіміра Гусакова, «толькі буйнамаштабны рэальны сектар можа ствараць неабходную ўстойлівасць функцыянавання дзяржавы. Паколькі ён дзяржаваўтваральны, фундаментальны, аб’ёмны, канкурэнтаздольны і доўгатэрміновы».

Аднак жа фактычна мы маем упэўненае зніжэнне долі апрацоўчай прамысловасці ў ВУП: 2011 год — 26,4%, 2018 год — 21,5%. І гэта нягледзячы на тое, што на чале беларускай дзяржавы, як справядліва заўважыў Гусакоў, стаіць чалавек, якому адстаяць стары ўклад «дапамаглі прыродная мудрасць і інтуіцыя, выключная працаздольнасць і праніклівасць, а яшчэ апора на народ і вялікі давер народа, які захаваўся да гэтага часу».

А што ж прыватны бізнес? Не дапушчаны да прыватызацыі дзяржсектара, ён быў вымушаны абмежаваць сваю энергію сферай паслуг. Вынік не прымусіў сябе доўга чакаць: у 2018 годзе працэнт паслуг у ВУП склаў 47,7%.

Цалкам артыкул чытайце тут