Частка 2. Жыцьцё пасьля разьмеркаваньня

Чарговае прымусовае разьмеркаваньне ўжо «пракацілася» па беларускіх унівэрсытэтах, але гэта не нагода апускаць рукі і адпраўляцца ў далёкія аграгарадкі рэспублікі. Мы падрыхтавалі чарговую порцыю варыянтаў адкосу ад разьмеркаваньня нават пасьля самога разьмеркаваньня.

1. Перавод з аднаго месца ў іншае

Іру, выпускніцу Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту культуры, пасьля сканчэньня спэцыяльнасьці, зьвязанай з народнымі рамёствамі, разьмеркавалі ў дзіцячы садок выхавацелем у прадлёнцы першага кляса. Папрацаваўшы там пару месяцаў, Іра адчула вялікі дыскамфорт:

«Не магла звыкнуцца зь вялікай колькасьцю рухаў і гуку малых дзяцей, і з пачуцьцём бездапаможнасьці, уласным маральным канфліктам, — кажа Іра. — Не хацелася загадваць і настойліва патрабаваць ад усіх парадку».

Зразумеўшы, што праца «не яе», дзяўчына зьвярнулася да свайго шэфа:

«Сказала загадчыцы садка, што хацела б сысьці. Яна спачатку адмовіла. Але здарыўся выпадак, калі дзеці ў нейкую сажу ўлезьлі, павымазваліся… Бацькі пачалі пужацца: „глядзіце, на каго дзеці пакідаюцца!“ Дык мяне ад граху падалей па ўзгадненьні бакоў і звольнілі».

Пряцяг тут.

Оцените статью

1 2 3 4 5

Средний балл 0(0)