Общество

Анколаг — пра сваё затрыманне пасля выхаду з «Ладэ»: «Мне матам тлумачылі, хто ў гэтай краіне доктар, а хто — не»

Надзея Пятроўская, якая раней кіравала аддзяленнем ў дзіцячай анкалогіі, вельмі балюча ўспрыняла падзеі ў краіне і сышла з работы са шчыльным графікам, пiша Наша Нiва.

Яна выйшла на волю пасля трох сутак на Акрэсціна: яе затрымалі на праспекце Пераможцаў 23 студзеня. Доктарка нібыта ўдзельнічала ў несанкцыянаваным масавым мерапрыемстве і аказала актыўны супраціў супрацоўнікам міліцыі пры затрыманні.

У пратаколе пазначана, што Надзею затрымалі ў 16:55. Але як высветлілася на судзе, у 16:50 доктарка толькі выйшла з працы. А праз 10 хвілін у тэлеграм-каналах ужо з'явілася відэа яе затрымання на пустой вуліцы. Ніякага мітынгу побач не было.

Суддзя адправіў справу на дапрацоўку.

— У 16:45 я адпусціла апошняга пацыента, потым апранулася і выйшла з медыцынскага цэнтра. Пайшла па вуліцы, вачыма ў экран тэлефона — перапісвалася з таварышам.

Але бачыла, што на пешаходнай зоне стаяць аўтазакі і побач людзі ў чорным. І тут мне машуць рукой: «Стой, дзе стаіш».

Я спыняюся, хаваю мабільнік, а ад мяне яго патрабуюць. Я аддаю. «Разблакуйце!» — «Не, не буду». — «Тады хадземце».

Мяне завялі ў аўтазак, там чатыры ці пяць чалавек у форме і некалькі затрыманых асобаў нейкай усходняй знешнасці, якія вельмі ціха сядзелі.

Мне сказалі аддаць заплечнік, абшукалі, расшпілілі паліто, усё ў вельмі няветлівай форме. Я абурылася, што я не адмаўляюся падпарадкоўвацца іх патрабаванням, але трэба рабіць па законе: я жанчына, мяне абшукваць могуць жанчыны. Трэба выконваць законнасць.

Гэта выклікала іх незадаволенасць і пагрозы гвалту, якія не рэалізаваліся, але ўспрымаліся рэальна.

Я ж звярталася да іх на «вы», казала, што нічога кепскага не рабіла, нічога не парушала, мне сказалі: «Дзевушка, не пагаршайце свайго становішча», — і адвезлі ў РУУС.

Я была ўпэўная, што паколькі на праспекце Пераможцаў шмат камер, я хутка дакажу неправамернасць свайго затрымання. Як жа я памылялася! Прачытала пратакол — непадпарадкаванне, удзел у масавым мерапрыемстве. Я яго не падпісала, мяне адправілі на Акрэсціна.

Гэта былі не лепшыя дні ў жыцці, я паставілася да гэтага як да прыгодаў.

Прывезлі мяне гадзіне аб 11-й вечара. Стаўленне не магу сказаць што звышжорсткае, але непрымальнае. Нельга так абыходзіцца з невінаватымі людзьмі, якія не ўяўляюць небяспекі.

Не разумею, навошта на іх крычаць матам.

Напэўна, я паводзіла сябе не адпаведна месцу, калі сказала, што я доктар і патрабую да сябе паважлівага стаўлення. У адказ пачула доўгую мацерную тыраду пра тое, хто ў Беларусі доктар, а хто — не.

Рэчы забралі, было вельмі холадна ў камеры. На 6 коек было 13 чалавек, спалі па двое — гэта магчымасць сагрэцца.

Для жанчын гігіены ніякай, ды што там, нават ні матрасаў, ні бялізны — спалі на голых дошках. Набліжэнне ночы — прадчуванне пакутаў, бо ўдаецца заснуць на паўгадзіны, а потым спускаешся з нар да батарэі грэцца.

Праўда, у кампаніі з 12 жанчын заўсёды знойдзецца, чым заняцца.

Мы правялі вельмі прадуктыўна два дні, умудраліся трымацца малайцом, але калі пачаліся суды і пачалі даваць суткі, дзяўчаты вельмі расстройваліся. Але я сказала: давайце не дамо ім атрымаць асалоду ад нашых слёз — не плачам.

Мяне судзілі апошняй. Аказваецца, адвакат вельмі хутка даведалася пра маю сітуацыю, знайшла ўсе відэа- і фотадакументы, і іх, да майго здзіўлення, разглядзелі ў судзе.

Было відаць, што ніякага мерапрыемства няма, што сведка казаў няпраўду, я была адна, на вуліцы было пуста, пры затрыманні супраціўлення не аказвала — суддзя адправіў справу на дапрацоўку. Але мяне пакінулі яшчэ на ноч і выпусцілі толькі сёння, на трэція суткі.

Оцените статью

1 2 3 4 5

Средний балл 4.7(43)