«Я беру Минск, не как определенную страну, а как регион России»

Арт-директор Dozari Александр Кроитор в категоричной форме отказался отвечать на вопросы журналиста, звучащие на белорусском языке, по поводу «путинских» вечеринок. Впрочем, красноречивый своеобразный ответ мы нашли в одном из его недавних русскоязычных интервью.   

В понедельник днем негативный резонанс получила реклама мероприятий клуба, запланированных на начало ноября. В субботу в Dozari прошла вечеринка «Русским быть модно», предстоят – «Russian night». На афише в качестве рекламных образов клуб использует изображения Владимира Путина, московского кремля, матрешек и автомата Калашникова.

«Нашей Ніве» удалось дозвониться до арт-директора клуба Александра «Саунд» Кроитора.

– Аляксандр, добры дзень. З газеты «Наша Ніва» вас турбуюць. Ці не маглі б вы пракаментаваць вечарыны «Рускім быць модна» і «Руская ноч» у клубе «Дазары»? Яны выклікаюць неадназначную рэакцыю ў грамадстве.

– Я ни слова не понял из того, что вы мне сказали.

– Вы не разумееце дзяржаўную мову Рэспублікі Беларусь?

– Я русский, из Сибири.

– Але ж Вы знаходзіцеся на тэрыторыі Беларусі.

– Какая разница, где я нахожусь.

От комментариев по поводу вечеринки арт-директор отказался.

Примечательно, что о клубной жизни Москвы и Минска, в том числе и об особенностях работы Dozari, около месяца назад топ-менеджер рассказывал очень много и довольно подробно. Правда, интервью «Как Александр Кроитор Москву на Минск поменял» для портала geometria.ru велось на русском языке.

Предлагаем избранное.

– В чем отличие московской и минской публики?

– Публика одинаковая, но до Минска все долго доходит. Сначала появляется в Москве, потом распространяется по всей России. Здесь ситуация абсолютно такая же. Я беру Минск, не как определенную страну, а как регион России. Между нами нет границ. У вас публика красивая и модная. Но Москва это Москва. Даже люди, приезжающие из Америки говорят, что невозможно угнаться за ее ритмом. Что сегодня модное, завтра может потерять интерес у всех, а кто был никем, станет какой-то мировой звездой.

…Впрочем, в понедельник вечером журналисту газеты «Новы час» Дмитрию Галко все же удалось пообщаться с Александром Кроитором, в том числе и по поводу этого высказывания. Приводим интервью полностью.

— Добры вечар, Аляксандр, хацелася б атрымаць ваш каментар з нагоды скандалу вакол афішы тэматычнай вечарыны «Рускім быць модна».

— О божа, які ажыятаж! Гэта ўпершыню на маёй памяці, каб чапляліся да афармлення афішы забаўляльнага клуба. Мабыць, гэта спецыфіка вашай... Не, бадай, не краіны, бо да таго, як я пачаў працаваць арт-дырэктарам у Dozari, тут рэгулярна праводзіліся «рускія вечарыны» без усялякіх наступстваў. Прынамсі, СМІ яны не цікавілі.

— Вы ж разумееце, цяпер іншая сітуацыя.

— А што змянілася?

— Расія пачала праводзіць ваяўнічую палітыку ў дачыненні да сваіх суседзяў.

— Ды вы што, няма больш сяброўскіх адносінаў паміж краінамі, чым паміж Беларуссю і Расіяй! Паглядзіце, той жа Пуцін з Беларусі проста не вылязае, прыязджае сюды пастаянна з падарункамі.

— Я маю на ўвазе сітуацыю ва Украіне. Для многіх беларусаў гэта зусім не чужая краіна.

— Так, гэта глупства, якое мусіць скончыцца! Ведаеце, калектыў нашага клубу ў межах глабальнай акцыі Ice Bucket Challenge дасылаў быў выклікі ўкраінскім палітыкам. Маўляў, складайце зброю, лепей аблівайцеся вадой! Зараз мы збіраемся выпусціць каляндар на наступны год пад лозунгам «Make love, not war». Я ўжо рабіў падобны каляндар раней, яшчэ ў Маскве. Якраз для Уладзіміра Пуціна. Ён называўся «Стрыптызёршы супраць вайны ў Сірыі».

— Аляксандр, але ж менавіта Пуцін шмат для каго з'яўляецца зараз увасабленнем агрэсіі. А вы змяшчаеце яго на афішу, ды яшчэ і разам з аўтаматам Калашнікава.

— Не, вы мне шчыра скажыце, якая ў вас першая асацыяцыя са словам «Расія»? Тут ніякага распальвання, нічога падсуднага. Проста відавочныя маркеры, тое, з чым асацыюецца Расія, рускія.

— У адным з сваіх ранейшых інтэрв'ю вы назвалі Мінск «адным з рэгіёнаў Расіі». Вы і цяпер яго так успрымаеце?

— А хіба не так? Я калі ўпершыню патрапіў у Беларусь, нават не зразумеў, што я ў іншай краіне. Ехаў, ехаў, і прыехаў. Мяжы няма, вакол усе па-руску размаўляюць. Паміж нашымі народамі ўвогуле няма ніякай розніцы. Хіба што акцэнт, але ж гэта рэгіянальная з'ява.

— Вы даволі варожа паставіліся да майго калегі, які звярнуўся да вас па-беларуску (Зміцер Панкавец з «Нашай Нівы» — аўт.)...

— Так, мне тэлефанаваў прадстаўнік нейкага апазіцыйнага выдання. Блін, я сапраўды нічога не зразумеў з таго, што ён мне казаў! Гэта ён да мяне варожа паставіўся, мабыць, падкалоць хацеў, я адразу адчуў. Навошта ён звяртаўся да мяне па-беларуску, калі потым высветлілася, што ён цудоўна валодае рускай мовай?

— А на каго вашыя вечарыны разлічаныя?

— Не сакрэт, што ў Расіі выходныя 1-4 лістапада, да нас прыязджае шмат расіянаў, каб адпачыць. У асноўным на іх і разлічаныя. Калі б беларусы прывозілі ў Маскву столькі грошай, дык там бы праходзілі тэматычныя вечарыны «Быць беларусам модна». Я ўпэўнены, што без усялякіх праблемаў.