«Священники вместо того, чтобы помолиться о прихожанах, занимаются политикой»

Высказывания Митрополита Минского и Заславского Павла о перспективах белорусской национальной церкви вызвали дискуссию в Байнете.

Напомним, в интервью телерадиокомпании «Союз» митрополит негативно высказался о тех, кто говорит, что Беларуси нужна «своя самостоятельная, национальная церковь». По его мнению, под таким благовидным предлогом пытаются навязать «новую идею, которая не объединяет людей, а разъединяет».

«Тут видим двойные стандарты»

В комментарии Радыё Свабода православный священник из Минска Александр Шрамко назвал слова митрополита недальновидными:

— Калі нібыта ідэя нацыянальнай царквы разьядноўвае, варта спытаць: што з гісторыяй самой Маскоўскай царквы, якая ў XV ст. абвясьціла сваю незалежнасьць? І мы гэта адзначаем як сьвята: вось атрымалі незалежнасьць. Дык гэта таксама разьяднаньне было? І як тады ставіцца да ўсіх іншых праваслаўных цэркваў: грузінскай, сэрбскай, румынскай?..

Усе гэтыя цэрквы нацыянальныя, зь якіх складаецца агульная Праваслаўная Царква. Як мы любім казаць, што ў нас няма падпарадкаваньня, мы ўсе браты і сёстры, сябруем між сабой. Мы ж ня кажам, што нацыянальная царква павінна стварацца ў піку камусьці, гэта фактычна тэхнічнае пытаньне, яно не зьяўляецца нейкай спакусай.

Так сталася, што гэта нармальна, каб у сваёй дзяржаве была свая царква, каб яна была ў добрых дачыненьнях з цэрквамі іншых дзяржаваў, як сястра. Чаму ж гэта падзел? Гэта ў агульнай традыцыі праваслаўнай царквы, натуральны працэс. Наадварот, калі кіруючы цэнтар царквы знаходзіцца ў іншай краіне, гэта выклікае недавер, стварае напружанасьць.

Тут бачым нейкія двайныя стандарты, як той казаў: сабе можна незалежную царкву, а калі іншая краіна хоча, то гэта разьяднаньне. Гэта недальнабачна, мне здаецца.

Философ Владимир Мацкевич в интервью РС был более категоричен:

«Прысутнасьць на тэрыторыі Беларусі РПЦ — пагроза сувэрэнітэту».

Из комментариев на дискуссионной площадке talks.by: